روزگرد

دانشجویی بود از دانشگاه علم و صنعت ایران، الان ديگه نيست

Sunday, March 18, 2007

آخر سال

سلام
سال 85 هم داره مي‌ره. امسال عجيب ‌ترين و پر نوسان‌ترين سال تمام عمرم بود
ابتداي امسال با غم از دست دادن عزيزي همراه بود ، ادامه‌اش با رتبه‌ي كنكور ، بعدش تايستان و كار . اين دوتاي آخر رضايت رو به رندگي من هديه كردند و در وسط قبولي در دانشگاه ، كه براي من خيلي غير منتظره بود. اما تمام امسال يك‌طرف و ماه رمضانش يك‌طرف ديگه . رمضاني كه در نيمه‌راهش به من هديه‌اي زيبا داد اما من قدر ندونستم. و انتهاي امسال ... كه نگم بهتره
خدا رو شكر مي‌كنم به خاطر هر چي كه بر من گذشت. خودم رو شناختم و فهميدم خيلي كوچكم و دوست دارم بزرگ شم
اول امسال بعد از سال‌ها از ته دل گريه كردم
در نزديك آخر سال وقتي قرآنم رو به رسم يادگاري دادم ، دلم گرفت ، در قعر غم بودم ، كلافه ، سر در گم اما در كمتر از يك ساعت به اوج آسمان رفتم وقتي قرآنم رو دوباره گرفتم اما شايد صلاح نبود
بزاريد از حاشيه دور شم و اصل مطلب رو بگم: سال 85 رفت اما سال 86 داره مياد ، يادمون باشه آدم‌هاي زيادي هستند كه منتظر يه لبخند ما هستند پس خسيس نباشيم و به همشون لبخند بزنيم. براتون سال خوبي رو آرزو مي‌كنم و از اينكه برام دعا كرديد ، به فكرم بوديد ممنونم و ساده‌ترين و خالص‌ترين و صميمي‌ترين دعا‌ها را براي موفقيت و سلامتي شما اختصاص مي‌دم ، اميدوارم مستجاب بشه
امين محمد روزگرد
85/12/27

1 Comments:

  • At 3/19/2007 03:19:00 PM, Anonymous Anonymous said…

    salam,
    kash ba gozare omr bedanim ke donya ham gozarast va kash bedanim ke vaqt kam ast baraye residan be oo.
    omidvaram emsal baratpoon por az movafaqiat bashe be hame ahdafetoon albate oonai ke be salahetopon hast beresid.

     

Post a Comment

<< Home